Week 13

En zo zie je maar....ineens tien weken verder.

Voorbij zonder dat je het beseft en in een oogwenk.

Een hectisch leven, komt er ooit een einde aan?

Zoveel dingen gedaan, gedachtes gedacht, leuke en minder leuke zaken gezien en gevoelt.

Wat is het leven toch eigenlijk gecompliceerd.

Van de week zei iemand iets over facebook, het zou vereenzamen en een verkeerd beeld over jezelf geven wanneer je er teveel tijd aan spendeert.

Daar heb ik (natuurlijk) over nagedacht, en voor mij denk ik dat het juist mijn leven verrijkt, het geeft me inspiratie en inzichten. Een prettig gevoel bij tijd en wijle en een lach en een traan.

Eenzaam was ik namelijk al, eigenlijk mijn hele leven ben ik een einzelgänger, iemand met een eigen mening, eerlijk maar direct en vooral dat laatste wordt niet altijd gewaardeerd door de omgeving.

Ik denk dat ik me niet in een hokje laat zetten of misschien juist wel en dan wel het rariteitenkabinet misschien. In ieder geval niet gangbaar.

En heeft het me veel verdriet gegeven, ik ben er ook wel trots op.

Ik begin me toch, misschien langzaam, te beseffen wie ik ben of nog beter dat je nooit kunt zeggen wie of wat je bent. Het is zooo groots en veel omvattend en zo moet het misschien ook wel zijn.

Ik ben een gedachtenmens, een echte denker, dat is mijn kracht en mijn valkuil.

Daar moet ik mee daelen en mee leren leven!

Maakt dat het waard, ja denk het wel, en er is ook nog tijd voor al die inspiratie en gevoelens een beetje creatief te uiten.

Ja zeker....